ცოტა რამ ქართული სუფრის შესახებ

ქართული სუფრის ყველაზე მნიშვნელოვანი ტრადიციაა, რომ სტუმარი ღვთისაა, მტრობის შემთხვევაშიც კი. ანუ, თუ მტერი გესტუმრება, მასაც ისე ღირსეულად უნდა უმასპინძლო, როგორც მოყვარეს. ოჯახს რომც უჭირდეს, საქართველოს ნებისმიერ კუთხეში მასპინძლობენ სტუმარს.

თამადა

ქართული სუფრა არის ტრადიციული რიტუალი, რომელსაც თავისი წესები ჰქონდა და ზოგი მათგანი ახლაც შემორჩა. ქართულ სუფრასთან დასხდომამდე ირჩევენ თამადას, რომელიც სადღეგრძელოებით გაუძღვება პროცესს. ეს წესრიგის დამყარების ერთ-ერთი ხერხიცაა, რადგან თამადის მოსმენა აუცილებელია და როგორც კი ხმას იღებს, ყველა ჩუმდება. დროთა განმავლობაში „თამადა“ ლამის პროფესიად ჩამოყალიბდა, რადგან ყველას არ შეეძლო ქართული სუფრის სწორად წაყვანა და სადღეგრძელოების კარგად, თანმიმდევრულად თქმა. დღესაც არსებობენ ადამიანები, რომლებიც მაგიდასთან დასხდომამდე კი არა, შეკრებამდე უკვე სარგებლობენ თამადის სტატუსით. ხშირად მათ ზუსტად ამ სტატუსისთვის პატიჟებენ.

ტრადიცია დღევანდელობაში

ტრადიციის მიხედვით ქართული სუფრიდან მამაკაცები ისე უნდა ამდგარიყვნენ, რომ ფეხი არ არეოდათ. ეს ტრადიცია დაიკარგა. ქართული სუფრა იყო სასიამოვნო საუბრის, ზომიერად ალკოჰოლის მიღების, სიმღერების შესრულების ადგილი. დღეს იშვიათად თუ მოხვდებით ისეთ ქართულ სუფრაზე სადაც ძალიან ბევრს არ სვამენ და ჩხუბის, კინკლაობის ეპიცენტრად არ გადაიქცევა. ინოვაცია კარგია, მაგრამ ტრადიციის დამახინჯება მის გაქრობას უწყობს ხელს და სამწუხაროდ მხოლოდ ქეიფად, უზომო ჭამა-სმად გადაიქცა. არადა ერთ დროს ლამის წმინდა ტრადიციად ითვლებოდა ქართული სუფრა.