საშვილოსნოს გარე ორსულობა

ექტოპიური, ანუ საშვილოსნოსგარე ორსულობის დროს განაყოფიერებული კვერცხუჯრედი არ გადაადგილდება საშვილოსნოს ღრუში, სადაც მისი განვითარებისთვის ხელსაყრელი პირობებია. იგი შეიძლება დარჩეს ფალოპის მილში, გადავიდეს მუცლის ღრუში, საშვილოსნოს ყელში ან  საკვერცხეში.

აუცილებელია ამგვარი ორსულობის დროული დიაგნოსტიკა და მკურნალობა, რათა მაქსიმალურად შემცირდეს გართულებების რისკი

რა იწვევს ექტოპიურ ორსულობას?

• ანთება და ნაწიბურების განვითარება ფალოპის მილებში, რაც გამოწვეულია გადატანილი ინფექციებით ან ქირურგიული ოპერაციებით
• ენდოკრინული დარღვევები
• გენეტიკური ანომალიები

საშვილოსნოსგარე ორსულობის განვითარების რისკი იზრდება შემდეგ შემთხვევებში:

• დედის ასაკი 35 და ზევით
• ქირურგიული ჩარევები მენჯის ღრუზე და აბორტები
• წარსულში გადატანილი მენჯის ანთებითი დაავადება
• ენდომეტრიოზი
• ორსულობა, რომელიც დადგა საშვილოსნოსშიგა კონტრაცეფციის მიუხედავად
• წინა ექტოპიური ორსულობა
• სქესობრივი გზით გადამდები დაავადებები, როგორიცაა გონორეა, ქლამიდიოზი
• ფალოპის მილების სტრუქტურული ანომალიები, რომელიც აძნელებს კვერცხუჯრედის გადაადგილებას

საშვილოსნოსგარე ორსულობა ზოგ ქალში თავიდან შესაძლოა არ მიმდინარეობდეს რაიმე შესამჩნევი ნიშნებით, თუმცა უმეტესობას დაახლოებით ორსულობის 4-12 კვირის პერიოდში აქვს შემდეგი სიმპტომები:

• ძლიერი ტკივილი მუცლის ერთ მხარეს
• სისხლიანი გამონადენი საშოდან, რომელიც ხან ღია, ხან მუქი წითელი ფერისაა
• თავბრუსხვევა
• ტკივილი მოშარდვის და დეფეკაციისას

დიაგნოზის დასმა მხოლოდ ამ სიმპტომების მიხედვით  რთულია და საჭიროა დამატებითი კვლევები, რაც გულისხმობს:

• ტრანსვაგინალურ ულტრაბგერით კვლევას
• სისხლის ტესტებს-ამ დროს სისხლში ხდება პროგესტერონის და ადამიანის ქორიონალური გონადოტროპინის განსაზღვრა. თუ მათი დონე ქვეითდება ან რამდენიმე დღე არ იცვლება და ულტრაბგერითი გამოკვლევისას სანაყოფე პარკი არ ჩანს, ეს მიანიშნებს ექტოპიურ ორსულობაზე

საშვილოსნოსგარე ორსულობის ერთადერთი გამოსავალი ორსულობის შეწყვეტაა

იმ შემთხვევაში თუ ეს არ მოხდა და ფალოპის მილში დარჩენილმა განაყოფიერებულმა კვერცხუჯრედმა გააგრძელა ზრდა, იგი დააზიანებს მას, რაც საბოლოოდ  სიცოცხლისთვის საშიშ სისხლდენამდე მიგვიყვანს.

ორსულობის შეწყვეტა ხდება ქირურგიულად, ზოგჯერ მედიკამენტების საშუალებით.