როგორ უნდა მოვიქცეთ როდესაც ბავშვი აგრესიულია

როგორც იცით, უამრავი ბავშვი ამჟღავნებს აგრესიას სხვადასხვა ფორმით, დაახლოებით 2 წლის ასაკისთვის. მათი სურვილი რომ რაღაც მოიმოქმედონ, არის გაცილებით დიდი ვიდრე მათი შესაძებლობები. მათ უნდათ, რომ თქვენამდე მოიტანონ სხვადასხვა სურვილები და საჭიროებები, მაგრამ აქვთ შეზღუდული სიტყვათა მარაგი, რაც მათში იწვევს გაღიზიანებას. ბავშვები ხშირად ხდებიან აგრესიულები როდესაც ვერ იკმაყოფილებენ გარკვეულ სურვილებს, ასევე, როდესაც სურთ სიტუაციის გაკონტროლება.

2 წლის ასაკისთვის საჭიროა ბავშვებს ვასწავლოთ რომელია საზოგადოებისთვის მისაღები კომუნიკაციის ჟესტები და რომელი არა.  მოგაწვდით ინფორმაციას, თუ როგორ შეიძლება ვასწავლოთ ბავშვს კომუნიკაცია ნაკლებად აგრესიული გზებით:

დაადგინეთ მაპროვოცირებელი ფაქტორი – სიტუაცია, რომელიც უბიძგებს ბავშვს აგრესიული ქმედებისკენ.

ხომ არ დაიღალა? ხომ არ შია? ხომ არ არის ძალიან პატარა სივრცეში ბევრი ბავშვი? ხომ არ თამაშობს ხოლმე ისეთ თანატოლებთან, ვისაც ხასიათით ვერ ეწყობა? როგორც კი იპოვნით მისი აგრესიის მაპროვოცირებელ მიზეზს, მაქსიმალურად შეეცადეთ შეცვალოთ ის რამდენადაც ეს შესაძლებელია.

აჩვენეთ სიკეთის/კეთილი საქციელის მაგალითი.

2-დან 3 წლამდე ბავშვები სწავლობენ, რა არის კარგი მოქცევა. თუ თქვენი ბავშვი არის ბაღში, სათამაშო მოედანზე ან სპეციალიზირებულ დაწესებულებაში, სადაც ბავშვების დიდი ნაწილი არის აგრესიული, შეეცადეთ გადაიყვანოთ ის სხვა ჯგუფში. აჩვენეთ და უთხარით მას ხელებით კომუნიკაციის ალტერნატიული გზები: ,,ჩვენ არ ვურტყამთ სხვას, ჩვენ ვეხუტებით”. შემდეგ აჩვენეთ მას უკეთესი საქციელი: ,,ჩაეხუტე დედას. ეს ძალიან სასიამოვნოა” და დაანახეთ მას თქვენი ბედნიერი სახე. ამით თქვენ მას დაანახებთ, რომ კარგ საქციელს მოჰყვება კარგი რეაქცია.

,,დააცადეთ” აგრესორს.

როგორც კი დაინახავთ მის აგრესიულ ქცევას თანატოლის მიმართ, მოაშორეთ იმ ადგილს. დააცადეთ დაახლოებით 2-3 წუთი, და შემდეგ აჩვენეთ მას როგორ უნდა ითამაშოს აგრესიის გარეშე.

აჩვენეთ და უთხარით.

ბავშვმა უნდა ისწავლოს ის, რომ კბენის შედეგი არის ტკივილი და არა ის, რომ მასაც უკბენენ. ერთერთი გზა ამის ასახსნელად არის: მიიტანეთ მისი ხელი თავისივე კბილებთან და დააჭირეთ ისე, თითქოს ის კბენს საკუთარ ხელს. ეს ყველაფერი უნდა გააკეთოთ არა სიუხეშით, არამედ იმისთვის რომ მან გააცნობიეროს, რომ ეს მტკივნეულია.

ბავშვების ქცევა ასეცე იცვლება როდესაც მათ უსაფრთხოებას ან სტაბილურობას ემუქრება საფრთხე (მაგალითად, კონფლიქტი თანატოლებთან, გარემოს შეცვლა და ა.შ.).

მინდა გაგახაროთ და გითხრათ გარკვეული გამონაკლისების გარდა, 2-3 წლის ასაკში აგრესიული ქცევის უმეტესობა თავისით ქრება, რაგდგან ამ დროისთვის მას უკვე აქვს საკმარისი სიტყვათა მარაგი იმისთვის, რომ კომუნიკაცია მოხდეს არა აგრესიული ქმედებებით, არამედ სიტყვებით.