6 მიზეზი, რატომ სჯობს, სახლში ყურყუტის ნაცვლად, ბავშვმა ეზოში ითამაშოს

6 მიზეზი, რატომ სჯობს, სახლში ყურყუტის ნაცვლად, ბავშვმა ეზოში ითამაშოს 

– „თამაზიკოოოოოოო, ამოდი, ჭამე და ჩადიიიიიი“! – „ხუთი წუთიც, რაა“... რამდენი ხანია, ამგვარი ჩაძახილ-ამოძახილი აღარ გსმენიათ? ჰო. შეიცვალა დრო. ახალი თაობის ბავშვების ბავშვობა მკვეთრად განსხვავდება მათი წინამორბედი თაობების ბავშვობისგან. ერთ-ერთი მთავარი განსხვავება არის დრო, რომელსაც ბავშვები გარეთ, ღია ცის ქვეშ ატარებენ. ამის მიზეზი ბევრია. უმთავრესი, რასაკვირველია, ელექტრონული მოწყობილობებია. კიდევ ერთი პრობლემა სათამაშო სივრცის არარსებობაა. რაც კი თავისუფალი ადგილი იყო ამ ქალაქში, სულ კორპუსებით გამოივსო. ის ეზოები კი, სადაც ადრე ბავშვების წიოკი და გნიასი იდგა, ახლა მანქანებითაა ამოქოლილი. თავისი წილი პასუხისმგებლობა ეკისრება მშობლების გაზრდილ მოთხოვნებსაც – ბავშვები სკოლიდან მოსვლას ვერ ასწრებენ, რომ უკვე გარბიან ინგლისურებზე, მათემატიკებზე, მუსიკებზე და აბა, შუალედებში როგორღა მოიცლიან საწუწაოდ და კლასობანას სათამაშოდ?! რეპეტიტორიდან რეპეტიტორამდე სირბილში გადის ძვირფასი ბავშვობა.        

არა, უსწავლელი დატოვეთ ბავშვიო, არავინ გეუბნებათ. უბრალოდ, იმისთვის, რომ თქვენი შვილი ჯანმრთელ და წარმატებულ ადამიანად გაიზარდოს, სწავლა-განათლების პარალელურად, ღია ცის ქვეშ თამაში სჭირდება. ახლავე აგიხსნით, რატომ.        

მზე 

დიახ, ჩვენთვის სასიცოცხლოდ აუცილებელია მზე. ხშირ-ხშირად უნდა მივეფიცხოთ, რომ ორგანიზმში D ვიტამინი გამომუშავდეს. ის, თავის მხრივ, გადამწყვეტ როლს ასრულებს სხეულში მიმდინარე ბევრ პროცესზე –ძვლების ჩამოყალიბებიდან იმუნური სისტემის განვითარებით დამთავრებული. გარდა ამისა, მზე ხელს უწყობს ჯანმრთელ ძილს და აუმჯობესებს გუნება-განწყობას. ცხადია, ეს არ ნიშნავს, რომ ბავშვები გასამზეურებელი ლეიბებივით გამოვფინოთ თაკარა მზეზე, დავწვათ და დავხრუკოთ. ბევრი მზეც მავნებელია. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ზოგჯერ მზე სჯობს უმზეობას, ზოგჯერ მზითაც დაშავდების. ზომიერება შეინარჩუნეთ და მიეცით ბავშვებს უფლება, „გაცივდები, გაცივდების“ კივილის გარეშე იწუწაონ, აუზში ჩაეწონ, ფეხშიშველებმა იტანტალონ და ჭორფლები დაიკოსონ ცხვირებზე. 

 ზაფხული მოდის და გასაბერი და კარკასული აუზი თუ დაგჭირდათ, აქ შეიჭყიტეთ 

ვარჯიში 

ბავშვებს ხშირად ჩვენვე არ ვაძლევთ აქტიური ცხოვრების მაგალითს და მერე, თუ მოპუტკუნდებიან, ან დივანიდან ადგომა ეზარებათ, ისევ მათ ვადანაშაულებთ, რომ ბევრს ჭამენ, ან ცოტას მოძრაობენ. მოზარდი ორგანიზმი დღეში ერთ საათს მაინც უნდა ხარჯავდეს სხვადასხვა ფიზიკურ აქტივობაზე. ცხადია, სახლშიც შეგიძლიათ ავარჯიშოთ, მაგრამ ბევრად მარტივია, გარეთ გაისტუმროთ სათამაშოდ. არც კედლებზე გავლენ და არც სახლს დაიმხობენ თავზე. გარეთ რომ გასვამთ, ტყუილად ხომ არ იდგება?! უბიძგეთ აქტიური თამაშისკენ და გაატანეთ ბურთი, სახტუნაო, ცარცები, რეზინობანა ასწავლეთ, ბოლოს და ბოლოს. ბავშვს რომ ველოსიპედი სჭირდება, ეგ უჩვენოდაც კარგად მოგეხსენებათ. ამ ბოლო დროს იმდენი სახის საგორიალო გამოიგონეს, გასკდები გულზე ადამიანი. სულ რაღაც 20 წლის წინ მონჯღრეულ „სამაკატკებს“ დაარიხინებდნენ ბავშვები, ახლა კი, რა გინდა სულო და გულო, რომ არ ნახო! 

 სკუტერებისა და ველოსიპედების „რა გინდა სულო და გულო“ არჩევანი აქ დაგხვდებათ  

უნარები 

ღია ცის ქვეშ, სხვა ბავშვებთან თამაში მოზარდებს ეხმარება უმნიშვნელოვანესი უნარების გამომუშავებაში, როგორებიცაა, მაგალითად, სირთულეების დაძლევა, დაგეგმვა, პრიორიტეტების განსაზღვრა, მოლაპარაკებების წარმოება, რამდენიმე ამოცანის ერთდროულად გადაჭრა და სხვა. მსგავსი აქტივობები ავითარებს წარმოსახვას, შემოქმედებითობას, რაც აუცილებელია როგორც გართობის, ისე პრობლემური სიტუაციების მოგვარებისთვის. ამ უნარების ასათვისებლად ბავშვებს სჭირდებათ თავისუფალი დრო თამაშისა და ერთმანეთთან ურთიერთობისთვის. მოზარდებს უნდა მისცეთ ნება, ითამაშონ ის, რაც უნდათ. თუ უჭირთ თავიდან, წაახალისეთ, შეუჩხიკინეთ, თავად მოიგონონ საკუთარი თამაში, იფანტაზიორონ. შესთავაზეთ იდეები და სათამაშოები, რომლებიც შესაძლოა, აქტივობისას გამოიყენონ. 

რისკი  

დიახ, ბავშვებმა ხანდახან უნდა გარისკონ-კიდეც. ჩვენ, მშობლები, ვზრუნავთ შვილების უსაფრთხოებაზე და შესაძლოა, ყველა წვრილმანმა საფრთხემ დაგვაპანიკოს, მაგრამ თუ ბავშვებს აკვარიუმში გავზრდით და არ მივცემთ გარისკვის უფლებას, მათ არ ექნებათ თავდაჯერებულობა და სიმამაცე მომავალში მოსალოდნელი გარდაუვალი ცხოვრებისეული რისკების დასაძლევად. დიახ, შეიძლება, ხელი მოიტეხოს ციგაობისას და დიახ, შეიძლება, ახალი მეგობრების გაცნობისა და შემოკრების პროცესში დაიჩაგროს, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ არ უნდა სცადოს. წარუმატებლობის გაკვეთილებიც ისევე მნიშვნელოვანია, როგორც წარმატების მიღწევის შედეგად ნასწავლი გაკვეთილები. 

ცხადია, ამ შემთხვევაში უგუნური უშიშრობის წახალისება არ იგულისხმება. ლურსმნებიან ღობეზე გადაძრომა, ექვსმეტრიანი ხიდან ჩამოხტომა და ადიდებულ მდინარეში შესვლა რომ არ შეიძლება, თავიდანვე უნდა ვასწავლოთ. მიეცით გარისკვის უფლება, ოღონდ ისიც აუხსენით, რომ სიმამაცე არ ნიშნავს საფრთხეებისა და უსაფრთხოების წესების იგნორირებას.  

სოციალიზაცია 

ბავშვებმა უნდა ისწავლონ თანატოლებთან ურთიერთობა, ერთმანეთთან თანამშრომლობა, გუნდური თამაში. უნდა მიხვდნენ, როგორ გაიჩინონ მეგობრები, როგორ გაუზიარონ აზრები და ზოგადად, როგორ მოექცნენ სხვა ადამიანებს. თუ ისინი მეგობრების შეზღუდული წრით შემოიფარგლებიან (მაგალითად, მხოლოდ კლასელები, მხოლოდ სპორტული წრის თანაგუნდელები),  ვერ ისწავლიან ყველაფერს, რაც უნდა იცოდნენ.  

ახლად აღმოჩენილ მეგობრებთან დასაახლოებლად სამაგიდო თამაშებს გავუწევთ რეკომენდაციას. 

ბუნების დაფასება 

თუ ბავშვი იმგვარად იზრდება, რომ არასოდეს აქვს ტყეში გასეირნების, მიწის ჩიჩქნის, გუბეებში ტყაპუნის, ქვიშაში თამაშის, მთაზე ასვლის, ცოცვის, მდინარეში ჭყუმპალაობის, ნიჟარების მოგროვების, შემთხვევით თვალმოკრული ცხოველების დაკვირვების შესაძლებლობა, შეიძლება, ვერასოდეს მიხვდეს, რატომაა აუცილებელი გარემოს გაფრთხილება და რას დავკარგავთ, თუ ბუნებას დავაზიანებთ. ჩვენი პლანეტის და თავად ჩვენივე შვილების მომავალიც მათზევეა დამოკიდებული. ბავშვებმა უნდა ისწავლონ დედამიწის პატივისცემა და გაფრთხილება. 

ასე რომ, არ გადადოთ. დაიწყეთ ხვალიდან. არა, უმჯობესია, დღეიდან. გაყარეთ ბავშვები გარეთ. და უფრო უკეთესი – თქვენც გაყევით. და გააკეთეთ ყველაფერი იმისთვის, რომ თქვენი შვილებიც ამგვარად მოიქცნენ, როცა თავად გახდებიან მშობლები.